عشق

گاه چون مادری دردل میخزد

وزهرخودرا آرام میریزد

گاه یک روز تمام چون کبوتری

برهرپنجره ات کزمیکندوخرده

نان میچیند

گاه ازدرون گلی خواب آلود بیرون میجهد

وچون یخ نمی برگلبرگ آن میدرخشد

وگاه حیله گرانه تورا

ازهرآنچه شاداست و آرام دورمیکند

گاه درآرشه ی ویولونی مینشیند

ودرنغمه ی غمگین آن هق هق میکند

وگاه زمانی که حتی نمیخواهی باورش کنی

درلبخندیک نفرجاخوش میکند

< آناآخماتووا >

نیلوفر ابی...